IV etap szlak rowerowy czarny Żary - Olszyniec - Gorzupia
Miasto historycznie należące do
Dolnych Łużyc liczące blisko 40 tys.
mieszkańców, stolica polskich Łużyc.
Nazwa Zara pojawia się pierwszy raz
w roku 1007 w kronice biskupa Thietmara.
Prawa miejskie Żary otrzymały w 1260r.
Z czasów średniowiecznych pozostał
historyczny układ urbanistyczny starówki.
Zwiedzanie miasta można rozpocząć
krótkim spacerem wzdłuż historycznych
murów. Wąskie uliczki bramy, resztki
obwarowań baszty i wieże wartownicze
tworzą wyjątkowy klimat. W cały system
obronny wkomponowane są także
kościoły oraz kompleks zamkowo- pałacowy.
Można też zwiedzać miasto szlakiem żarskich
legend. W miejscach związanych z legendami należy
zwrócić uwagę na polsko - niemieckie tablice opisujące
żarskie osobliwości. Na trasie można dostrzec
głowę konia wystającą z wieży kościelnej czy też
odpoczywającego bazyliszka na jednej z fontann.
Miłośnicy przyrody mogą aktywnie odpocząć wybierając jedną ze ścieżek rowerowych lub tras pieszych
w kompleksie leśnym – Zielony Las. Tutaj jest też najwyższe wzniesienie w województwie lubuskim
"Góra Żarska" 227 m. n.p.m. Turystę może zaskoczyć prawie górski krajobraz, który jest pozostałością po
morenie czołowej ostatniego zlodowacenia. Parowy porośnięte urokliwą buczyną mają czasami głębokość
dochodzącą do 50m.
Warto też skorzystać z kompleksu basenów krytych "Wodnik" oraz jednego z wielu nowoczesnych wielofunkcyjnych boisk. Koniecznie trzeba
także odwiedzić Muzeum Pogranicza Śląsko
- Łużyckiego, w którym można zobaczyć
ciekawą makietę starówki, zbiór żarskiej
porcelany oraz wiele pamiątek z dawnych
czasów.
Początki wsi sięgają średniowiecza.
Większość obecnych domów mieszkalnych
pochodzi z przełomu XIX i początku XX wieku.
Dwa kilometry od miejscowości (od połowy XIX
wieku) funkcjonowała stacja kolejowa na trasie
Wrocław-Berlin. We wsi znajduje się pomnik
poświęcony żołnierzom niemieckim poległym
w czasie I wojny światowej. Zachował się także
dwór rodziny Margarette Trappe, której losy
opisane zostały w książce "Biała Myśliwa" R.
Ackermanna.
Przy końcu miejscowości (Olszyniec nr 32) znajduje się bardzo ciekawa dawna rezydencja rycerska
z cechami stylu gotyckiego z XVI wieku, przebudowana w XX stuleciu. Budowla piętrowa z parterową
przyległością, murowana z cegły, założona na planie prostokąta. Wnętrza nakryte są stropami belkowymi,
piwnice sklepieniami kolebkowymi, zachowane szczyty gotycko-renesansowe.
W otoczonym lasami Olszyńcu w 1967 roku kręcono zdjęcia do kilku odcinków serialu Czterej pancerni
i pies.
Warto zobaczyć:
Kurhany, Dąb Rudolfa, pomnik żołnierzy niemieckich, tablicę poświęconą polskim osadnikom, cmentarz
niemiecki i grobowiec rodziny Zehe, świątynię łużycką i sześć pomników przyrody.
Tuż obok Olszyńca znajduje się sołectwo Marszów posiadające podobnie jak wiele innych miejscowości
na terenie gminy, XIII-XIV wieczny rodowód. W ostatnich latach w Marszowie buduje się coraz więcej
domków jednorodzinnych. Wieś posiada bardzo dobrą komunikację z dużymi ośrodkami - Żarami i Żaganiem.
Działają tu także: zespół śpiewaczy "Złoty Kłos", Koło Gospodyń Wiejskich, OSP, a w 2012 roku zawiązało się "Stowarzyszenie Przyjaciół Marszowa". Cyklicznie organizowane są "Białe Soboty", warsztaty rękodzieła
ludowego i współczesnych technik plastycznych oraz imprezy sportowe "Mały Maraton", rajdy rowerowe,
kuligi, zabawy Mikołajkowe, które służą integracji środowiska.
Zaliczany jest do najstarszych osad łużyckich na
Ziemi Żarskiej. Jego rodowód sięga XIII-XIV wieku. Wieś
o rozplanowaniu łańcuchowym, usytuowana jest na północnyzachód
od Żar. Po kapitulacji Niemiec na terenach Ziem
Zachodnich osiedlili się tutaj repatrianci z wschodnich kresów
Polski przedwojennej oraz z Bukowiny (Rumunia). Kultywuje
się tutaj odwieczne tradycje, stroje, pieśni i mowę poprzez
zespół górali czadeckich "Dolina Nowego Sołońca". W Złotniku
znajduje się szkoła podstawowa, biblioteka, świetlica,
ochotnicza straż pożarna i klub sportowy "Zieloni". Co roku
odbywa się wiele imprez kulturalno-rozrywkowych, w tym
znany w regionie żarskim Hubertus.
W Złotniku warto zobaczyć kościół katolicki powstały w XIV
wieku. Świątynia w stylu gotyckim, jednonawowa, murowana
z kamienia polnego, z prostokątną wieżą, ze sklepieniem
sieciowym w nawie i dwutraktowym krzyżowo-żebrowym ze
wspornikami maszkaronowymi w prezbiterium. Zachowała
się częściowo gotycka polichromia, drzwi z okuciami,
dwa profilowane ostrołukowe portale ceramiczne. Kościół
pozostaje w ruinie od 1945 roku. Ponadto w miejscowości
znajduje się kościół ewangelicki wzniesiony w XIX wieku.
Jego forma nawiązuje do architektury średniowiecznej;
jednonawowy, murowany, z prostokątnym prezbiterium
i wieżą. Po zakończeniu działań wojennych ten właśnie kościół
zostaje wyremontowany i w czerwcu 1957 roku staje się
kościołem parafialnym p.w. św. Jana Chrzciciela
To ostatnia miejscowość na trasie naszego szlaku. Na listę zabytków, według rejestru Narodowego
Instytutu Dziedzictwa, wpisany jest tutaj kościół filialny pod wezwaniem św. Jerzego. To murowany z kamienia
i cegły, otoczony średniowiecznym murem budynek z XIII wieku. Spośród innych zabytków wyróżniamy też
kaplicę nagrobną z XVIII stulecia.
Partner projektu:
Gmina Kreba Neudorf - http://www.gemeinde-kreba-neudorf.de
Termin realizacji projektu:
01.12.2016 – 31.05.2017
Wartość projektu:
22.990,54 EUR w tym dofinansowanie z EFRR 19.541 EUR (85% wartości projektu) oraz z budżetu Państwa 1.150 EUR.
